Eerste stageweek

Vrijdag avond is Caroline geland! Ze hadden wat vertraging, dus ik heb een groot deel van de middag niets gedaan en in de zon gelegen. Rond zeven uur kwam ze aan bij de Nieuwestraat 7. Eerst moest ze inchecken en even bijkomen. In haar koffer zat een kadootje van Nick omdat we deze dag drie jaar samen waren. Hij heeft een geweldig lief fotomodel geknutseld. Het is dat ik al verliefd op hem ben, anders zou ik dat alsnog worden. Dankjewel!
Savonds zijn we wat gaan eten samen met een andere nieuwe huisgenoot. Met een heerlijk muziekje op de achtergrond en uitzicht op de pondjesbrug hebben we zitten bijpraten en een hapje gegeten.

Zaterdag ochtend had ik een zwemwedstrijd kunnen hebben.. Ze hadden mij een uitnodiging gestuurd, maar vlak voor de inschrijving kreeg ik te horen dat ik deze ochtend naar een inter-alo bijeenkomst moest. Om 10 uur was het verzamelen bij het huis van Peter en Linda. Hier kwamen al onze stagiaires, twee oud stagiaires en nog vier vakleerkrachten die hier ooit stage hebben gelopen. Het idee was om was informatie uit te wisselen en dat wij hun vragen konden stellen over het lesgeven. Tussendoor hadden ze een heerlijk hapje klaargezet. Het was een gezellige ochtend, maar ik weet niet of het enorm veel toevoegde.. Wel heb ik Linda gevraagd naar mijn kuit te kijken want zij is ook fysiotherapeut. Er zat een flinke knoop in en de komende dagen moest ik veel rekken en rust houden.. Dus dat doen we dan maar:)
Zaterdag middag ben ik met Caroline langs wat winkels geweest om boodschappen enzo te doen.
In de avond zijn we samen met René wat gaan drinken bij Ginger, het cafe hier tegenover. Hier speelt een aantal avonden per week een live band, maar die speelt zo hard dat je er niet relaxt kan zitten. Op moment dat wij aankwamen was het dan ook vrij rustig en de band was er nog niet. We zijn een spelletje gaan spelen. De eigenaar van de tent kwam bij ons langs om een gezellig praatje te maken. De band was niet op komen dagen, en het terras bijna leeg. Ook wij stonden op punt te vertrekken en op dat moment bood de eigenaar een drankje aan op zijn kosten.. Prima! Doe er dan nog maar eentje!

Zondag zijn we rustig aan opgestaan en tegen een uurtje of tien vertrokken. Samen met Tara en René zijn we eerst wat drinken gaan halen en vervolgens naar Samta Cruz gereden. Dit is vlak bij het westpunt. De weg er naartoe was nog een hele belevenis. De kaart die we hadden kwam niet echt overeen met de werkelijkheid.. Daarbij begon onze auto's de nodige kuren te vertonen. Ik reed over een heuveltje heen en ineens roept Caro hooo de motorklep wiebelt! Hij zat nog wel vast, maar wiebelde wat dus ik mocht niet meer hard rijden... Ook hoorde we rechts voor steeds wat harder getik.. Maar toen waren we er al bijna! Na wat zoeken reden we ineens bijna de zee in omdat we op het strand waren aangekomen. Een prachtige plek! Tot nu toe waren er alleen maar locale mensen dus we voelde ons wat ongemakkelijk. Toch maar een leeg tafeltje uitgezocht. Bij ieder tafeltje staat een grote parasol gemaakt van bananenbladen. Echt een strand waarvan je denkt 'wauw, ik ben op Curaçao!' Nadat we ons hier een aantal uren hebben vermaakt met zwemmen en zonnen zijn we weer terug gereden. Dat getik in dw auto werd steeds erger.. We hadden bedacht dat het iets met de ban rechts voor zou zijn en in een klein dorpje aan de noodrem getrokken. Caroline ging kijken wat het was en aan haar hoofd zag ik dat het niet best was.. Wat bleek; er zaten nog twee bouten in waarvan eentje uitstak en de ander ook niet best was..... Wij een local zoeken die het vast kon zetten. Hij keek ons aan en zei 'niet goed, levensgevaarlijk' en als iemand van hier dat al zegt... Nadat hij het heeft vastgezet heben we onze weg vervolgd en zijn we veilig thuis aangekomen.
Savonds zijn we nog even bij Miles wat gaan drinken om onze belevenis te laten bezinken. Waar we gister een gratis drankje kregen van de eigenaar kregen we het vandaag voor elkaar om met z'n vijfen een broodje bal kado te krijgen. Niet verkeerd, maar toch hadden we meer trek in ons eigen eten en zijn we maar gaan koken.

Maandag ochtend was de eerste echte stage dag. Voordat we weg gingen nog even gecheckt of alle bouten goed zaten en toen vertrokken naar stage. Rond kwart voor negen kwamen we daar aan. De bedoeling was om nog even wat dingen voor te bereiden samen met Jitse zodat we om half tien konden beginnen. Terwijl we wat dingen doornamen zagen we een klas aan komen lopen.. Vijf voor negen.. Zal vast niet voor ons zijn. Daar achter kwam nog een klas aangelopen, in onze richting... WEL VOOR ONS! Soort van paniek, je verwacht hier mensen eerder te laat dan te vroeg. Ondanks dat een prima les gedraaid. Daarna hebben we alsnog de dingen besproken die we wilden bespreken. Om kwart over tien was het pauze. We hadden bedacht om wat contact te maken met de kinderen door wat springtouwen neer te leggen zodat ze hiermee konden spelen. Het was echt ontzettend druk! We hadden een groot springtouw waarin ze met 10 kinderen tegelijkertijd wouden springen. Dit lukt natuurlijk voor geen meter, maar een plezier dat ze erin hadden!
Na de pauze hadden we nog twee groepen. Ook deze lessen verliepen goed. Wel is het nog even wennen aan hoe de juffen hier tegen de kinderen doen. Ze schreeuwen namelijk de hele dag. Ik had een keer gezegd ‘4 linker groepjes, jullie hebben het super gedaan. Jullie zijn direct gaan zitten en waren bijna meteen stil. Rechter groepje, kijk even naar rechts dan zie je hoe het moet.’ Vervolgens vroeg ik de juf om dit te helpen vertalen. De juf begon ineens te schreeuwen tegen het groepje dat rechts zat! Ik dacht echt ‘aaaahw.. Dat is niet wat ik heb gezegd....’ Hopelijk wordt mijn aanpak later beter gewaardeerd!
Ook hebben we deze dag onze eerste traktatie mogen ontvangen! Een of ander enorm vet ding met wat vlees erin. Zodra je begint met eten snap je best dat sommige kinderen overgewicht hebben hier. Voor een keertje is het wel lekker.
Maandag avond heb ik eindelijk weer een keer gezellig met de meiden van eerder gegeten. René en Caroline zijn ook meegeweest. We hadden totaal een groep van negen meiden waarmee we heerlijk hebben gegeten!

Op dinsdag was de eerste dag dat ik op de Joan Maurits zelf les ging geven. De eerste uren was die man uit Peru er nog niet. Ik gaf eerst les aan twee groepen vier. Deze groepen zijn echt afgericht zo’n beetje. Als ik zeg ‘wees stil’ zijn ze stil, als ik zeg ‘sta op’ staan ze direct. Ik heb het niet geprobeerd maar volgens mij als ik zeg ‘ga op je hoofd staan en maak een apen geluid’ doen ze het nog. Dit is wel bijzonder lesgeven.. Groep zeven daar in tegen is de terrorklas van de school. De eerste les was niet de meest leuke les ooit. Ik hoop dat dit beter gaat worden naar mate de weken voorbij gaan. Wat ik soms lastig vind is dat mijn tactiek is om te zeggen ‘kijk en luister mee’ en vervolgens te wachten tot het stil is. Dit gaat immers van hun eigen gymtijd af. Vervolgens heb ik een juf naast me staan die weer eens staat te schreeuwen dat het stil moet zijn. Dit haalt mijn tactiek onderuit en daarbij mijn gezag omdat die kinderen dan denken ‘we hoeven niet stil te zijn zolang de juf niet schreeuwt’. Nog even mee spelen dus.
Overigens kwam bij groep zeven die man uit Peru wel weer langs. Ook hij onderbreekt mijn lessen geregeld. Bij een tikspel moet de tikker zes mensen tikken. Als je getikt bent leg je een pion om zodat het duidelijk is wanneer er zes getikt zijn. Ineens midden in het spel onderbreekt hij de kinderen en maakt een nieuw kind de tikker. Hoogst irritant! Hij vond het tijd voor een nieuwe tikker...... Zucht!
Na de pauze was op mijn rooster groep drie aan de beurt van half elf tot half twaalf. Ik ben om kwart voor elf eens naar het lokaal gelopen waar ze bleven. Wat bleek; zij hadden een ander rooster! Namelijk van kwart voor elf tot half twaalf. Ik keek op mijn horloge en zei dat het ook a kwart voor elf was. Oo.. Dan komen we er zo aan! Elf uur waren ze er. Groep drie is wel heel anders dan vier. Ze hebben zo ontzettend veel energie dat ze nieteens stil kunnen luisteren. Wordt nog interresant!
Dinsdag avond hebben we na het vaste happy hour bij Miles gekookt voor de jongens van zondag. Dit zijn echt van die schattige jongens die nog nooit oop zichzelf hebben gewoond en ook amper kunnen koken ed. We zijn benieuwd naar het moment dat zij voor ons gaan koken! Gezellig was het in elk geval wel.

Woensdag mocht ik weer naar de Auxilliadora. Ondertussen was ik al iets meer gewend aan de stijl van lesgeven hier, al kan ik me er nog niet in vinden. De lessen die ik heb gedraaid waren wel erg leuk. Bij groep drie en vier moet je je uitleg met heel weinig worden doen en dat is een mooie uitdaging. Ik merk dat ik vrijer kan lesgeven op het moment dat er helemaal geen vakdocent bij me aanwezig is. Eindelijk kun je helemaal je eigen ding doen.
In de middag nog wat aan school gewerkt en ’s avonds was ik helemaal gesloopt. Ik had barstende hoofdpijn en viel om acht uur al om van de slaap. Ik heb het tot een uurtje of half tien kunnen uitstellen en ben toen in slaap gevallen. Om kwart over tien ben ik nog even wakker geweest door een aantal huisgenoten die aan de deur kwamen kloppen of ik écht niet mee op stap ging.. NEE!

Donderdag voor het eerst de bovenbouw van de Joan Maurits. Na de lessen die ik vorige week had gezien zag ik hier wel een beetje tegenop. De kinderen luisterden amper en waren veel brutaal. Ik had daarom besloten vanaf het begin kort te zijn met ze. Geen discusie, regels strak houden en laten zien dat ik de les bepaal en niet zij. Dit heeft goed uitgepakt! Ik heb met geen enkele klas problemen gehad. In groep zeven zit één jongen en dat is een beruchte jongen op school. Iedereen zei ook dat ik zijn naam als eerste zou onthouden en dat klopt. Ik was al helemaal voorbereid. Tijdens de eerste uitleg begon hij inderdaad direct een grote mond op te zetten. Ik heb gezegd daar niet van gedient te zijn en dat ik graag leuke gezellige lessen wil draaien. Vervolgens heb ik ieder ding wat hij goed deed benoemd. Door de les heen zag je hem groeien. Aan het einde is hij met een grote glimlach op zijn gezicht vertrokken uit de zaal. Dat is waar je het voor doet!
Deze dag heb ik die andere gymleraar wel subtiel verteld dat hij niets moest doen in mijn lessen. Ik hoop dat hij dit goed oppakt, want het is geen persoonlijke aanval op hem. Als ik hem om 3 uur snachts zou bellen met problemen zou hij nog komen helpen. Alleen de lessen moeten wel echt mijn lessen worden, zonder enige hulp van iemand anders. Later heb ik dit ook met het schoolhoofd besproken en zij pakte dit goed op. Volgende week komt ze af en toe kijken en wanneer ze het zag zou ze er wat van zeggen. Altijd fijn zulke hulp!
Donderdag avond ben ik voor de tweede keer wezen zwemmen bij Sithoc. Het eerste half uur ging lekker. Daarna merkte ik al dat ik wat rustiger aan moest gaan doen om geen kramp te krijgen. Tot twee keer toe had ik lichte kramp. Na een uur maar besloten te stoppen om erger te voorkomen. Ik zat na het douche nog even op de tribune waar alle ouders ook zitten. Er kwam een moeder naast mij zitten waarmee ik wat heb zitten kletsen. Zij vertelde mij dat de maandag en donderdag zo rustig zijn omdat dat eigenlijk alleen voor de topzwemmers zijn. Een leuke uitdaging dus! Wanneer ik nu op een lekker tempo zwem hou ik de snelste van de meiden bij, de uitdaging wordt de snelste jongen. Al ligt dat denk ik net iets te ver buiten bereik....

Vrijdag was de laatste stage dag van de eerste week. Toen om half zeven de wekker afging bedacht ik ineens dat ik al om half negen moest starten ipv half tien! Met wegrijden scheelt dit tien minuten ivm de stage van Caroline, toch is het wel even schrikken en gauw Caroline vertellen dat we moeten opschieten. Het was gelukt om optijd weg te rijden en vervolgens optijd op stage te zijn.
De stagedag verliep weer vrij soepel. Alleen met de juf van groep zes had ik wat problemen. Zo vroeg ik haar te vertalen voor een jongen ‘Wat je in je mond hebt haal je eruit, zie ik voglende week weer iets in je mond mag je terug naar de klas’. Vervolgens werd de juf flink boos, begon te schreeuwen en de jongen moest terug naar de klas.. Helaas niet wat ik zei..
Vandaag heb ik ook verbaasd staan kijken naar het niveau. In groep acht zijn er zeker een stuk of zeven kinderen (van de 28) die geen koprol kunnen. Nog niet eens iets wat hier op lijkt. Ik heb de juf ook gevraagd wat ze al eens hebben gehad bij gym.. Eigenlijk niets was het antwoord..
In de middag had ik toegezegd om te helpen met atletiek bij de international school. Ik verwachtte dat we wat training gingen geven enzo. Bij aankomst bleek dat we kwamen helpen om wat afstanden op te meten. Ergens vond ik dit wel jammer maar het was wel gezellig.
In de avond hebben we gegeten met de jongens en daarna gezellig wat drinken in ons huis. Gezelligheid, muziekje erbij en voor je het weet zijn er wat uurtjes voorbij!

Vandaag gaan we een strandje opzoeken. We blijven iets dichter bij huis, we gaan naar de Jan Thiel baai. Verkennen waar me moeder binnenkort op vakantie gaat!