De week van de dieren

Vrijdags heb ik een heerlijke stagedag gehad. Het was erg gezellig met de kinderen, en ik heb alleen maar comlimenten kunnen uitdelen.
Om een uurtje of vijf moest ik Caroline ophalen van stage. We gingen boodschappen doen voor de bbq van de dag erna. Zo gezegd, zo gedaan. Na het afrekenen liepen we naar buiten en deed ik de kofferbak open.. AAAAH!! BAF, kofferbak weer dicht! Er liep een grote kakkerlak in onze achterbak! Waarop Caroline roept: ‘Je hebt net sprat gekocht, gebruik je spray!’ Kofferbak weer open, spray erin gespoten, kofferbak weer dicht. Boodschappen op de achterbak en we zijn naar huis gereden.
Thuis stond ons de taak te wachten om de kakkerlak uit de auto te halen. Op het moment dat we de kofferbak open doen zien we er twee lopen!! Hup, weer die spray erin! Ineens zien we via het achterraam nog een paar kakkerlakken omhoog komen! Maar dat was niet de bedoeling! Alle kakkerlakken gingen naar voren doordat we achterin sprayden. Dus kofferbak weer open om te luchten en voorin helemaal vol gesprayed. Ja hoor, daar kwam de kolonie! In onze kofferbak onder het wiel zat een gat. Met behulp van wat gereedschap hebben we ze een voor een door dat gat naar buiten gewerkt. In een half uur hebben we zo’n 20 kakkerlakken uit de auto gehaald! Varierend van klein tot best groot! Tussendoor nog een paar keer onze spray gebruikt. Aan het einde was het vijf minuten lang stil. Dat was het moment waarop we nogmaals de auto hebben volgesprayed en naar binnen zijn gegaan. Die avond hadden we afgesproken met Renée om om half zeven weg te gaan. Zij stond netjes optijd klaar.. Wij hadden wat vertraging, maar we hebben niet verteld waarom! Ze zou echt naar worden! Wij met ietswat vertraging weer naar die auto toe. Ik liep voorop, Renée erachter en Caroline achterop. Op het moment dat ik mijn deur open maak zie ik twee kakkerlakken zitten! Eentje helemaal dood, de ander leefde nog een beetje. Ik dacht..HELP! Ik kijk Caroline aan en steek twee vingers op.. Renée snapte er helemaal niets van! Zij kwam kijken, en op dat moment schoten Caroline en ik volledig in de lach en zijn vijf minuten niet meer bijgekomen van het lachen. Renée kon alleen maar gillen en ons aankijken waarom wij er niets aan deden. Ze besefte al dat er een verhaal achter zou zitten, maar niet wat voor verhaal. Uiteindelijk hebben we de kakkerlakken eruit gehaald en Renée het hele verhaal maar verteld. Vervolgens zijn we, voorzichtig, ingestapt en naar de Heren gereden. Hier hadden we afgesproken met Geralda en Minke om wat te gaan eten.
Aangekomen op de parkeerplaats moest ik even wachten tot er een auto uitgeparkeerd was. Op dat moment hoor ik weer gegil van achter en ‘Hoooo, een kakkerlak, ik stap vast.. ‘ Dat laatste kreeg ik niet echt meer mee, aangezien Renée al uit de auto was gestormd. Het was maar een kleintje, dus die hebben we nog maar even uit de auto gehaald.
Het eten bij de Heren was erg lekker. Live bandje erbij en gezellig wat gekletst met elkaar. ’s Avonds zijn we zonder problemen weer naar huis gereden.

Zaterdag ochtend mocht ik weer bij de fysio langs. Zoals op foto’s te zien zal zijn vond ze het dit maal nodig om mijn schouder te tapen. Volgende week mag ik opnieuw langskomen.
Daarna zijn we wat gaan rondrijden met de auto. Linda had ons verteld wat mooie plekken waren om heen te gaan. En gelijk had ze! Het was wel een bijzondere weg er naartoe. Eerst zijn we bij een groot pand geweest voor gedetineerden. Het is compleet vervallen maar ziet er erg tof uit, en een mooi uitzicht. Vervolgens zijn we doorgereden naar de directeursbaai. Een prachtige locatie, alleen jammer dat er zoveel koraal ligt en je nergens je handdoekje uit kan leggen. Daarom zijn we een stuk terug gereden en hebben we een tafel ingenomen op de Caracasbaai. Een plek met heel veel lokale mensen, en amper toeristen. Dit komt omdat er geen zand is maar steentjes. Ik baalde er wel van dat ik geen fotocamera mee had. Er waren vele mooie plekken vandaag, dus later maar een keertje terug komen. Ik had de camera thuis gelaten omdat we in de middag gingen suppen. Dat is op een brede surfplank staan en heerlijk een eindje peddelen. Dit gingen we doen met een groep van elf die we kenden! Erg gezellig. Bij aankomst bleek dat we eerst een eind met de boot gingen. Terwijl we op de boot zaten zagen we drie straatgenoten erg moeilijk doen.. Wish us luck! Aangekomen op de lokatie lagen daar genoeg planken klaar en konden we zo opstappen. Eerst even wennen op de knieën en al snel opstaan zodat we staand konden peddelen. Ondertussen genieten van een prachtige omgeving! We peddelden langs een mangrove bij Santa Barbara. Michiel was de eerste die in het water lag. Vervolgens zijn Dorian, Caroline en Jord nog onderuit gegaan. Erg leuk om te zien! Halverwege hadden we een pauze in een knusse inham van de mangrove. Hier hebben we lekker op de boards gelegen en wat gegeten en gedronken. Daarna zijn we het water overgestoken helemaal terug naar waar we met de boot waren afgezet. Al met al hebben we een prachtige middag gehad! Lekker de wind mee dus we hoefden niet veel te doen.
In de avond zijn we met de hele groep gaan bbq’en bij Jord en Michiel. We hadden veelsteveel vlees, lekkere broodjes en een fruit salade. Enorm gezellige afsluiter voor een prachtige dag.

Zondag was het weer een stranddag. Met een gezellige groep zijn we optijd vertrokken naar Casa Bou. Hier zijn we enkele weken geleden ook geweest. Dit keer was het opnieuw druk op het strand. Doordat we zelf al met een grote groep waren viel het wat minder op. In het water hebben we lekker gefrisbeed, gedobberd en foto’s gemaakt. Op het strandbedje heerlijk geslapen en aan het einde van de dag nog even met de volleybal wat overgespeeld.
In de avond was het helaas tijd om mijn lessen van aankomende week voor te bereiden.

Maandag was het weer zover... STAGEEE! Heerlijk om weer les te mogen geven. Vandaag zijn we eerder naar stage te gaan voor ons project ‘sporthok’. Er is een hok waarin momenteel veel boeken staan enw at sportmateriaal. Ander sportmateriaal is verdeeld over 4 of 5 hokken. Ze willen alles bij elkaar hebben dus daarom is besloten dat alle boeken eruit moeten. En dat zijn er behoorlijk wat!
We hadden wel geluk. De juf van groep 7 was er niet. De juf van groep zes was er ook niet, dus die kinderen waren verdeeld over de andere groepen. Hierdoor was er geen plek voor groep zeven. Het gevolg hiervan is dat ze de hele dag in het lokaal hebben gezeten, en helemaal niets hebben gedaan. Wij konden hierdoor zes kinderen lenen die ons gingen helpen met het sjouwen van de boeken. We zijn een uur bezig geweest, en ongeveer op een derde... Gok ik.. En dan moet alles op de andere plek nog weer netjes worden ingericht! Kortom: Wordt nog een aantal maandagen erg vroeg op stage zijn!
Daarna heb ik ‘gewoon’ lesgegeven. Om kwart voor elf komt normaal gesproken groep drie. Vijf minuten daardoor komt de juf naar mij toe: ‘Goedemorgen. De kinderen zijn vandaag te druk, dus ze mogen niet gymmen en moeten rustig aan tafel gaan zitten’.... DUS! En dan verwacht je serieus dat de kinderen rustiger worden?! Sterkte daarmee!
Na stage ben ik direct doorgereden naar Felis, dit is een buitenschoolse opvang in Otrobanda. Hier ga ik vanaf deze week iedere maandag helpen. Ik ga met de oudste groep naar het strand om ze daar zwemles te geven en vervolgens nog een strandactviteit te doen. Deze week was het nog niet zo ver. Het was de ‘heropening’ van de stichting. Een groot feest! Er was een theatershow, daarna was er een springkussen, iemand die ballonnen knoopte, dansmuziek en een plek om te knutselen en schilderen. Totaal waren er zo’n 30 kinderen schat ik. Bij aankomst werd ik al gelijk herkend al ‘tantsie gym’! Zo schattig, er waren drie kinderen van de basisschool waar ik les geef. Na deze opening heb ik enorm veel zin om te starten met de activiteiten!
Om de dag nog langer te maken ben ik hierna nog gaan zwemmen zoals altijd. Ik merk tijdens het trainen wel dat ik veel heb gedaan. Na een half uur landtraining en 50 minuten zwemmen vond ik het wel mooi geweest en ging ik snel naar mijn bedje toe.

Dinsdag heb ik me opnieuw verbaasd over de cultuur op scholen. Op deze dag geef ik groep zeven les. De ene week gaat het slecht, de andere week redelijk... Dit was weer een week dat het slecht ging. Ze luisteren niet, liegen je keihard voor en maken behoorlijk veel respectloze geluiden/gebaren. Ik ben met de juf gaan praten hoe zij er normaal mee omgaat en of ze advies had. Ook zij wist zich geen raad met deze klas, behalve ‘wachten tot het schooljaar voorbij is, want dan krijgt ze weer een nieuwe klas’...... Duss......
In de middag ben ik weer een rondje gaan lopen in Punda. Ik had nieuwe sportbroeken nodig, en als ik er dan toch ben kan ik gelijk weer wat leuke foto’s maken. De vorige keer was ik vrij vroeg op de dag, dus op sommige plekken stond de zon niet zo mooi. Daar heb ik nu alsnog foto’s gemaakt, en op nieuwe plekken waar ik nog niet geweest was.
Als je door de wijk heen loopt is op vele plekken nog veel te zien over de geschiedenis. Er is veel slavernij geweest op Curacao. Hier zie je muurschilderingen over. Ook is te zien dat de wijk waarin wij leven momenteel wordt gerenoveerd. Op sommige plekken zie je oud en nieuw naast elkaar staan. Ons is verteld dat de hele wijk er vijf jaar geleden zo slecht uit zag!

Woensdag ochtend hebben Jitse en ik weer geholpen met voorlezen op de school van Ruben. Daarna zijn we naar onze eigen school gegaan. Daar kregen we te horen dat de sleutel van het materialen hok nog bij iemand thuis lag.. Niet zo handig! Maar gelukkig hadden we veel eigen materialen mee. Ik loop naar de plek waar ik altijd lesgeef en wil mijn tas op mijn standaart plek neerzetten. Vlak voordat ik dat deed keek ik nog even, en ik haalde mn tas heel gauw terug! De plek was al in beslag genomen.. Door een leguaan! Dan schrik je toch best wel even.. Ik ben naar de juf van groep zeven gelopen, want met haar hebben we veel contact. Daar heb ik twee stoere jongens gevraagd of ze hem even weg wouden halen. Ja hoor! Vol trots halen ze het dier voor mij weg, zodat ik de rest van de dag veilig mijn les kan vervolgen.
Bij thuiskomst keek ik even om het hoekje in de keuken. Door huisgenoten die zo nu en dan etensresten achterlaten zitten hier nog wel eens duiven. Zo ook dit keer. Zodra ze je zien vliegen ze direct hard weg. Ik keek even op het keukenblad, wat bleek nou: Mijn huisgenoten hadden de avond ervoor pasta met rode saus gemaakt, en de saus zat nog in de pan. De duiven hadden in de pan gezeten en daarna op het aanrecht. Die zat helemaal onder de vogelpootjes afdruk!! Ziet er best leuk uit!
’s Avonds zijn we bij de jongens in villa Margaritha gaan eten.

Vandaag kreeg ik stage bezoek! Spannend! Om half negen zou Erwin komen kijken. Dit is bij een groep zeven waar ik redelijk goed mee overweg kan. Enkele jongens die zich al beter gedragen dan voorheen, maar nog niet zoals het zou moeten. Ook niet in de buurt daarvan.. Enfin, de les verliep lekker. Ze hebben veel gedaan en geleerd. Erwin zei dat er enorm veel dinamiek in mijn lessen zat, ik moest er alleen op letten hoe ik mijn aandacht precies verdeelde tussen de onderdelen en personen. Iets waar ik het zeker mee eens ben, dus ik ben blij met deze beoordeling.
Om nog met een dier af te sluiten: In het materialen hok kwam in deze ochtend een duif tegen. Deze vloog niet al te best meer.. Ik heb Javier, de andere sportleraar, gevraagd wat ermee te doen. Hij nam een kijkje. De duif zat op de kast en schrok ervan. Hij viel van dekast af. Ik heb de duif hierna niet meer gezien.. Volgens Javier heeft de duif het overleefd, maar ik ben er niet zo zeker van. Morgen zou hij wat stoere jongens vragen om de duif weg te halen.
Die kinderen worden hier op de scholen ook voor alles gevraagd!
Vanavond nog weer lekker zwemmen, best wel veel zin in!