Druk met afronden!
Door: José
Blijf op de hoogte en volg José
22 Mei 2014 | Curaçao, Willemstad
Hoe een weekend toch weer heel anders kan lopen dan je verwachtingen waren..
Zaterdag middag moest ik eerst nog even langs de fysio, om vervolgens door te gaan naar het christoffelpark. We hadden afgesproken om hier om vier uur te zijn. Onderweg naar het park regende het al flink. Optimistisch blijven ‘wat nu valt, kan straks niet vallen’. Ik moest toegeven.. Het had al lange tij niet meer zo hard geregend! Aangekomen bij het park bleek dat de anderen ook waren opgehouden door de regen. Iedereen had wat vertraging en de jongens nog ergen dan de meiden. Met de meiden zijn we alvast naar het strand gegaan waar we die nacht zouden slapen.
Wij dachten dat we dat lopend gingen doen, maar dat was niet het geval. Er stonden twee pickup trucks waar we in konden. Uiteraard wel curacao stijl: in de laadbak! Hobbeldebobbel op naar het strand, enkele minuten rijden met de auto. Daar aangekomen hebben we eerst even genoten en vervolgens zijn we onze slaapplekken in orde gaan maken. Ik had net als drie anderen een hangmat meegenomen. Het duurde even, maar dan heb je ook wat. Een hangmat op een mooi locatie, lekker strak gehangen. Klaar voor de nacht!
We moesten terug naar de ingang om daar de jongens nog op te halen. Voordat we weer naar het strand gingen hebben we eerst nog een auto rit door het park gemaakt. Iedereen achter in de truck, deze had gelukkig wel bankjes! Een prachtige rit gemaakt. Nog een hart heel hard weg zien vluchten en een prachtige zonsondergang.
Na de rit was het tijd voor avond eten. We hadden een wegwerpbarbeque mee om hamburgers op te warmen en verder wat salade en broodjes. Iedeale maaltijd voor op het strand! Al de hele avond was het wat bewolkt, maar nu werd het echt donkerder... Geen goed teken! Vlak nadat iedereen was uitgegeten en we de zooi hadden opgeruimd begon het inderdaad flink te regenen! De gids besloot op dat moment dat we allemaal onze spullen in moesten pakken en dat we terug gingen rijden naar het landhuis. Daar zouden we dan die nacht kunnen slapen. Damn... Minder leuk uiteraard! Dus wij in de regen alles inpakken en snel de auto in. Al tijdens het inpakken was het weer droog, maar toch werd er besloten terug te gaan omdat nu alles al was ingepakt en de lucht donker bleef.
Nadat iedereen zijn slaapplek bij het landhuis in orde had gemaakt zijn we alsnog terug gegaan naar het strand. Overigens klinkt ‘het landhuis’ enorm bijzonder, maar we sliepen gewoon onder drie houten afdakjes....
Op het strand hebben we een mooi kampvuurtje gemaakt en genoten van de rust die er heerste. Een lekker drankje erbij, gitaartje erbij.. Heerlijk!
Zo rond elf uur was het dan toch wel tijd om onze slaapplek op te zoeken.. We konden nog een paar uurtjes slapen voordat de wekker zou gaan.
Helaas werden we al na een goed uur slapen gewekt. Het was weer gaan regenen! Ik had geluk, mijn hangmat hing op een goede plek en bleef droog. Echter lagen anderen minder ideaal. En ik moet zeggen, zoveel regen heb ik nog niet gezien op Curacao! En ook de gids had dit al lange tijd niet meer gezien. En een uniekem, onweer! Echt bizar! Ik kon gelukkig in mijn hangmatje blijven, maar zes anderen werden gewoon nat geregend! Na een half uur is besloten dat er drie op het kantoor van de gids verder konder slapen en drie anderen zijn in een auto gaan liggen om daar de laatste paar uurtjes door te brengen.
Om half vijf ging de wekker! Damn, wat was dat vroeg! Snel even overleg wat iedereen wilde. We hadden de planning om de Christoffelberg op te gaan, maar na deze regen waren er wat twijfels. Uiteindelijk hebben we toch besloten om wel de berg op te gaan, alleen Tess en Sharon zijn naar huis gereden. We wilden graag de zon boven zien opkomen en dat betekende dat we vaart moesten maken. Overdag doen de meeste mensen er ongeveer een uur over om boven te komen. Dat zou al bijna te laat zijn...
In het donker zijn we begonnen met lopen. Met drie zaklampen, op de hoop boven te komen. Caroline liep voorop. Doorgaan, jongens tempo erin! Hop hop! Het voelde bijna als rennen! We gingen echt knettershard die berg op. We hadden gelukkig allemaal een vrij goede conditie. Gedurende de tocht werd het steeds lichter. ‘We zijn er bijna, nog even doorzetten’ klonk het dan weer van vooruit. Wat een tocht! Maar.... Het was absoluut de moeite waard! Uiteindelijk stonden we in 40 minuten boven! En de zon was er nog niet. We zijn op de rotsen gaan zitten en hebben werkelijk genoten van een prachtige zons opkomst! Iets wat ik absoluut niet had willen missen.
We hebben bijna anderhalf uur uur boven gezeten. Genoten van het uitzicht, foto’s gemaakt, ontbeten. Had ik al gezegd dat we genoten?
Uiteindelijk vonden we het toch maar tijd om weer terug te gaan. Na vijf minuten dalen kwamen we eindelijk de eerst volgende mensen tegen. Doordat we waren blijven slapen mochten wij eerder het park op dan anderen waardoor we de zonsopgang konden zien. Het naar beneden ‘lopen’ was overigens nog best een klus. Met licht zie je pas wat voor bizarre route we hebben gehad en dan is het maar goed dat er niemand een misstap heeft gemaakt. Het was nog best veel klimmen en klauteren. Gelukkig ging dit wat rustiger aan dan omhoog.
Beneden aangekomen stond onze gids alweer klaar om ons terug te brengen naar onze spullen. We hebben daar de laatste spullen verzameld en zijn terug gegaan naar huis, waar we om een uurtje of half tien waren.
We waren helemaal op.. Ik ben samen met Caroline direct gaan omkleden: bikini aan. Op naar Sant Tropez! Daar aangekomen zijn we neergeploft in een hokje en heerlijk verder gaan slapen. Het scheint dat Renée enkele minuten na ons daar is aangekomen.. Geen idee!
Ik moet wel zeggen.. Het is goed wakker worden daar! Je wordt wakker en dan kijk je naar buiten... Op een zwembadje met een strandje er omheen... Heerlijk!
De rest van de dag? Zo min mogelijk gedaan!
Maandag was het weer tijd voor een gewone stage dag. Er is die dag weinig bijzonders gebeurt. Lekker lesgeven, en smiddags aan school werken.
Normaal gesproken ga ik op maandag avond zwemmen, maar nu hadden we het plan veranderd. Silvana vroeg of we mee gingen naar Joga! Leek me best een keertje leuk! Dus wij met Silvana, Dorian, Geralda en Caroline naar de joga les. Maar meeeeen... Dat is niet mijn sport! Dat duurt allemaal zo ontzettend lang... Adem in.. Adem uit.. NEE! Zeg gewoon de volgende opdracht! Bah... Normaal duurt dit maar een uurtje, maar vandaag duurde het 2 uur. TWEE UUR! Niet normaal lang.. En dan kom ik terug, en heb ik niet eens het gevoel dat ik heb gesport. Volgende week maar weer gewoon zwemmen.
Dinsdag had ik vrij genomen van stage om hard aan mijn schoolverslagen te werken. En dit is ook echt gelukt. Om zeven uur stond de wekker zodat ik vanaf half negen vol aan de bak kon. En dit heb ik zeker benut. Zelfs na het avondeten ben ik nog verder aan het werk gegaan....
Woensdags was het weer eens feest! Aangekomen op de school waar ik voorlees ging de eerste groep weer niet door. De juf had het te druk. Ik mocht wel achterin de klas blijven zitten en een half uurtje meekijken in de les. Dat was ook wel erg leuk! Het is wel mooi om te zien hoe er hier wordt lesgegeven. Het mooiste vond ik de uitspraken van de juf. ‘Doe eens netjes schrijven voor de juf’, ‘doe eens recht zitten voor de juf’, ‘doe eens harder praten voor de juf’, ‘dat is niet goed geschreven voor de juf’. Aan het einde heb ik nog een spreekbeurt van een jongen mogen kijken over honkbal. Erg leuk om te zien, en je voelt dat gelijk weer die spanning die je zelf had voor een spreekbeurt.
Het tweede uur voorlezen ging wel door. Alle kinderen stonden te springen om mee te mogen. Helaas lukt het niet om met iedereen het lezen te oefenen. Ze vonden het erg jammer dat dit de laatste keer was dat wij zouden komen.
Op onze eigen school viel voor de verandering groep drie weer uit. Groep acht had nogsteeds toetsen waardoor we geen les mochten geven. Op naar de mac dan maar weer! Ijsje eten
De andere lessen gingen wel door en verliepen prima.
In de middag hadden we vergadering. Zo dichtbij als de mac zit is eigenlijk niet goed. Op het moment dat de vergadering startte overheerste de lucht van de mac. Vijf leraren hadden daar hun lunch gehaald. Inclusief een juf die zwaar overgewicht heeft en enorm veel gezondheidsproblemen......
De vergadering ging helaas in het papiaments voor het grootste deel. Ik probeerde het te snappen, maar lang niet alles is gelukt. Een beetje slaapverwekkend was het wel.
Na de vergadering was er nog een voetbaltraining buiten bezig voor groep acht. Dit is voor het toernooi van 24 mei. Hier ben ik nog blijven kijken want naar huis gaan had geen zin.
Ik moest Caroline ophalen van haar werk en vanuit daar zijn we een overheerlijke smoothie gaan drinken! Daar hadden we al een tijdje naar uitgekeken en lekker dat die was!
Donderdag was de laatste keer dat ik op donderdag les gaf op de Joan Maurits school. Het afronden is nu echt begonnen! Ik heb met de meeste klassen voetbal en trefbal gespeeld. Aan een aantal leerlingen kon je zien dat ze het jammer vonden dat het de laatste les was van mij. Ze kwamen nog even knuffelen aan het einde van de les. Sommige juffen vroegen ook of ik niet volgend jaar terug wou komen! Sterker nog, ook het schoolhoofd kwam even een praatje maken. Ze vroeg wat ik vanaf september ging doen. Ze vond het jammer te horen dat ik dan nog aan het werkzou zijn. Ze zei dat het makkelijk voor mij zou zijn hier een baan te vinden. Daarna gaf ze zelfs aan dat ze mij graag op deze school zou houden. Ik gaf aan dat de Javier al hadden, waarop ze zei dat hij ook wel ergens anders kon werken. Mooi compliment!
Later op de middag ben ik wat ziek geworden en heb ik vooral op bed gelegen tot de volgende dag..
De dag dat Kim op stage bezoek zou komen! Spannend..
Groep vijf ging als eerste echt waardeloos.. Ze deden iets totaal anders dan normaal, dat was ik totaal niet van ze gewend! Na wat bijsturing werd het gelukkig beter. Daarop volgde groep zes. Hier liepen de spanningen in het spel zo hoog op dat er leerlingen een time out kregen van mij om even af te koelen voor ze verder mochten spelen. Sportiviteit was vandaag ver te zoeken..
Dan toch eindelijk groep zeven! Lief klasje, leuke kinderen! En Kim zou komen! Maar dat duurde.. En duurde.. Les was al begonnen maar geen Kim te vinden. Ik pakte mijn telefoon om te kijken of ze iets had laten horen.. Nee.... Op het moment dat ik groep zeven naar de klas terug stuurde kwam Kim dan eindelijk aangelopen! Ik vroeg haar wat ze van de les vond, kon ze wel om lachen. Wat bleek, ze had een lekke band.
Hierna kwam alleen nog groep acht, maar die zou Jitse lesgeven. Toch wou Kim mij zien lesgeven, dus we hebben snel wat geimproviseerd. Jitse ging voetbal training geven, en er bleven 11 kinderen over die niet mee deden aan het voetbal toernooi. Met deze elf kinderen ben ik gaan volleyballen. Geheel uit de duim gezogen les. Prachtige les gedraaid! Kon echt niet beter! De kinderen waren echt schatjes. We hebben uiteindelijk gezamenlijk besloten welke vervolgspellen we gingen spelen. De beoordeling was dus ook alleen maag positief!! Echt heel happy mee!!
Uiteraard moet dat worden gevierd met een smoothie! Helaas wel in het voetbalstadion.. Deze middag moest ik voor de laatste keeer mee naar het meiden voetbal toernooi. Hierna was het over.
Zaterdag ochtend mocht ik weer optijd op.. Dag 6 deze week om voor school bezig te zijn! We hadden een bijeenkomst met alle Calo studenten. We moesten allemaal een stukje lesgeven zodat je kon zien hoe anderen les gaven. Vervolgens werd dit even kort nabesproken en was het tijd om naar huis te gaan. Helaas wel 4,5 uur later....
’s Middags moest ik eigenlijk moeilijk hard voor school aan het werk, maar ik had totaal geen energie en motievatie. Thuis kwam ik Caroline tegen die ook nergens zin in had. Uiteindelijk hebben we de matrassen naast elkaar gelegd waardoor er een loungebank werd gecreërd en we hebben filmmiddag gehouden! Perfecte middag besteding. Aan het einde van de dag toch nog maar even iets voor school gedaan.
’s Avonds zijn we naar een voetbal finale geweest. Twee van mijn klasgenoten en twee straat genoten speelden in deze finale mee. We vonden het daarom wel leuk om te gaan kijken. We hebben ons goed vermaakt met dingen die zowel op als naast het veld gebeurde. De voetbalwedstrijd hebben ze uiteindelijk met 4-1 verloren..
Zondag was het dan toch echt strijd dag. Terwijl iedereen lekker op het strand lag, geweldige foto’s aan het appen waren.. Zat ik binnen aan school te werken. Weinig bijzonders dus. Uiteindelijk had ik wel goed de smaak te pakken en ben ik tot 20.00 aan de slag geweest! Best knap van mezelf!
De laatste volle stage week begon! Aaaahh... Nu komt het echt spannend dichtbij allemaal. Maandag is overigens weinig bijzonders gebeurt. Althans.. Een groep drie die weer eens niet komt gymmen is voor mij ondertussen weinig bijzonders, terwijl dit in Nederland toch echt niet zou kunnen.
In de middag heb ik wat dingen moeten regelen voor Nick zijn verblijf hier eind volgende week (JAAA, dat klinkt nu zo ontzettend dichtbij!!). En... er kwamen twee nieuwe koelkasten!! EINDELIJK! Al vanaf dat ik naar Suriname toe ging zijn de koelkasten heel slecht. Steeds werden ze gemaakt en gingen ze weer kapot.. Maar nu kregen we twee gloednieuwe koelkasten!! SOO HAPPY!
In de avond heb ik de weg naar het zwembad maar weer eens gezocht. Dit werd opgemerkt door de coach. Hij stond al bijna op punt om een roujte beschrijving te sturen omdat hij me miste bij de trainingen. Opzich een best lekkere training gehad! Flink doorzwemmen, alleen wel net iets te veel rust. Zeker aan het einde. Toen stonden we vrij lang stil en moesten we nog even 100meter volluit. Daar dachten me kuiten na de rust anders over.. Jawel, kramp..
Gister was mijn laatste lesdag op de Joan Maurtis school. Ik heb bij alle klassen een speeltuin les gedaan. Oftewel, lekker kiezen waar je zin in hebt en dat ga je doen. Prachtige lessen. Nog veel gelachen en gespeeld met de kinderen. Het mooiste afscheid was toch wel groep drie. Deze kinderen verstaan mij niet zo goed omdat zij nog slecht nederlands spreken. Ik had in het Nederlands verteld dat ik weg ging. Later in de rij herhaalde de juf dat het mijn laatste les was en ineens zag ik allemaal zielige gezichtjes mijn kant op kijken! Ineens begon een meisje door de rij heen te rennen en kwam knuffelen, en voor ik het wist kwamen alle kinderen knuffelen!! Ze waren wel erg blij te horen dat ik donderdag nog bij de sportdag aanwezig ben.
In de middag ging ik opnieuw met de leuke groep zeven voetballen tegen de international school. In de tijd tussen de bel en de wedstrijd heb ik heerlijk zitten kletsen met juf Shirley. Echt een geweldig mens die ik niet gauw zou vergeten! Altijd leuke gesprekken met haar! Buiten waren de jongens in voorbespreking met een vader van een van de jongens. Die vader heeft ooit vrij hoog gevoetbald, zegt hij, dus ik liet hem lekker zijn gang gaan. Hij vond het geweldig!
Aangekomen bij het voetbalveld bleek de scheidsrechter ziek te zijn... Lastig! De coach van de international school had weinig zin in fluiten, en ik al helemaal niet. Uiteindelijk hebben we het op een dealtje gegooid. Hij de eerste helft, ik de tweede helft.... Toch best bijzonder moment! Voor het eerst dat ik een voetbalwedstrijd fluit! Gelukkig was het een vriendschappelijke wedstrijd, dan mag je nog fouten maken! Uiteindelijk heeft mijn team met 2-0 verloren, maar ze vonden het geweldig om hier weer te zijn en te mogen spelen tegen een andere school.
Vandaag had ik nog les op de Auxilliadora. Groep drie was nogsteeds niet aanwezig. Althans dat dacht ik. Ik was vroeg op school en zag dat de juf er weer niet was. Omdat ik van kwart voor acht tot kwart voor elf dan zou moeten wachten had ik het rooster omgegooid. Net toen ik bezig was met mijn eerste les kwam het schoolhoofd vragen hoelaat groep drie les had... Uhm.. Niet? Toch?
Jawel, ze had bedacht dat ze te vaak hadden gemist en dus ging zij persoonlijk alle kinderen bij elkaar sprokkelen. Wanneer de juf er niet is worden ze namelijk verdeeld over andere klassen.
Uiteindelijk dus toch een gewone lesdag gedraait.
De rest van de dag hard aan het werk geweest voor de sportdag die volgende week is.
Vanaf nu is het echt alleen nog maar afsluiten.. Heel raar! Morgen is de afsluitende sportdag op de Joan Maurits, vrijdag en maandag de laatste keer alle klassen van de Auxilliadora en woensdag de afsluitende sportdag op de Auxilliadora. Het is raar.. Het bessef dat ik over een week klaar ben.. Klaar met stage.. Klaar met school.. Klaar met een vast ritme.. En de hele toekomst voor mij open ligt waarin ik kan gaan en staan waar ik wil...
Zaterdag middag moest ik eerst nog even langs de fysio, om vervolgens door te gaan naar het christoffelpark. We hadden afgesproken om hier om vier uur te zijn. Onderweg naar het park regende het al flink. Optimistisch blijven ‘wat nu valt, kan straks niet vallen’. Ik moest toegeven.. Het had al lange tij niet meer zo hard geregend! Aangekomen bij het park bleek dat de anderen ook waren opgehouden door de regen. Iedereen had wat vertraging en de jongens nog ergen dan de meiden. Met de meiden zijn we alvast naar het strand gegaan waar we die nacht zouden slapen.
Wij dachten dat we dat lopend gingen doen, maar dat was niet het geval. Er stonden twee pickup trucks waar we in konden. Uiteraard wel curacao stijl: in de laadbak! Hobbeldebobbel op naar het strand, enkele minuten rijden met de auto. Daar aangekomen hebben we eerst even genoten en vervolgens zijn we onze slaapplekken in orde gaan maken. Ik had net als drie anderen een hangmat meegenomen. Het duurde even, maar dan heb je ook wat. Een hangmat op een mooi locatie, lekker strak gehangen. Klaar voor de nacht!
We moesten terug naar de ingang om daar de jongens nog op te halen. Voordat we weer naar het strand gingen hebben we eerst nog een auto rit door het park gemaakt. Iedereen achter in de truck, deze had gelukkig wel bankjes! Een prachtige rit gemaakt. Nog een hart heel hard weg zien vluchten en een prachtige zonsondergang.
Na de rit was het tijd voor avond eten. We hadden een wegwerpbarbeque mee om hamburgers op te warmen en verder wat salade en broodjes. Iedeale maaltijd voor op het strand! Al de hele avond was het wat bewolkt, maar nu werd het echt donkerder... Geen goed teken! Vlak nadat iedereen was uitgegeten en we de zooi hadden opgeruimd begon het inderdaad flink te regenen! De gids besloot op dat moment dat we allemaal onze spullen in moesten pakken en dat we terug gingen rijden naar het landhuis. Daar zouden we dan die nacht kunnen slapen. Damn... Minder leuk uiteraard! Dus wij in de regen alles inpakken en snel de auto in. Al tijdens het inpakken was het weer droog, maar toch werd er besloten terug te gaan omdat nu alles al was ingepakt en de lucht donker bleef.
Nadat iedereen zijn slaapplek bij het landhuis in orde had gemaakt zijn we alsnog terug gegaan naar het strand. Overigens klinkt ‘het landhuis’ enorm bijzonder, maar we sliepen gewoon onder drie houten afdakjes....
Op het strand hebben we een mooi kampvuurtje gemaakt en genoten van de rust die er heerste. Een lekker drankje erbij, gitaartje erbij.. Heerlijk!
Zo rond elf uur was het dan toch wel tijd om onze slaapplek op te zoeken.. We konden nog een paar uurtjes slapen voordat de wekker zou gaan.
Helaas werden we al na een goed uur slapen gewekt. Het was weer gaan regenen! Ik had geluk, mijn hangmat hing op een goede plek en bleef droog. Echter lagen anderen minder ideaal. En ik moet zeggen, zoveel regen heb ik nog niet gezien op Curacao! En ook de gids had dit al lange tijd niet meer gezien. En een uniekem, onweer! Echt bizar! Ik kon gelukkig in mijn hangmatje blijven, maar zes anderen werden gewoon nat geregend! Na een half uur is besloten dat er drie op het kantoor van de gids verder konder slapen en drie anderen zijn in een auto gaan liggen om daar de laatste paar uurtjes door te brengen.
Om half vijf ging de wekker! Damn, wat was dat vroeg! Snel even overleg wat iedereen wilde. We hadden de planning om de Christoffelberg op te gaan, maar na deze regen waren er wat twijfels. Uiteindelijk hebben we toch besloten om wel de berg op te gaan, alleen Tess en Sharon zijn naar huis gereden. We wilden graag de zon boven zien opkomen en dat betekende dat we vaart moesten maken. Overdag doen de meeste mensen er ongeveer een uur over om boven te komen. Dat zou al bijna te laat zijn...
In het donker zijn we begonnen met lopen. Met drie zaklampen, op de hoop boven te komen. Caroline liep voorop. Doorgaan, jongens tempo erin! Hop hop! Het voelde bijna als rennen! We gingen echt knettershard die berg op. We hadden gelukkig allemaal een vrij goede conditie. Gedurende de tocht werd het steeds lichter. ‘We zijn er bijna, nog even doorzetten’ klonk het dan weer van vooruit. Wat een tocht! Maar.... Het was absoluut de moeite waard! Uiteindelijk stonden we in 40 minuten boven! En de zon was er nog niet. We zijn op de rotsen gaan zitten en hebben werkelijk genoten van een prachtige zons opkomst! Iets wat ik absoluut niet had willen missen.
We hebben bijna anderhalf uur uur boven gezeten. Genoten van het uitzicht, foto’s gemaakt, ontbeten. Had ik al gezegd dat we genoten?
Uiteindelijk vonden we het toch maar tijd om weer terug te gaan. Na vijf minuten dalen kwamen we eindelijk de eerst volgende mensen tegen. Doordat we waren blijven slapen mochten wij eerder het park op dan anderen waardoor we de zonsopgang konden zien. Het naar beneden ‘lopen’ was overigens nog best een klus. Met licht zie je pas wat voor bizarre route we hebben gehad en dan is het maar goed dat er niemand een misstap heeft gemaakt. Het was nog best veel klimmen en klauteren. Gelukkig ging dit wat rustiger aan dan omhoog.
Beneden aangekomen stond onze gids alweer klaar om ons terug te brengen naar onze spullen. We hebben daar de laatste spullen verzameld en zijn terug gegaan naar huis, waar we om een uurtje of half tien waren.
We waren helemaal op.. Ik ben samen met Caroline direct gaan omkleden: bikini aan. Op naar Sant Tropez! Daar aangekomen zijn we neergeploft in een hokje en heerlijk verder gaan slapen. Het scheint dat Renée enkele minuten na ons daar is aangekomen.. Geen idee!
Ik moet wel zeggen.. Het is goed wakker worden daar! Je wordt wakker en dan kijk je naar buiten... Op een zwembadje met een strandje er omheen... Heerlijk!
De rest van de dag? Zo min mogelijk gedaan!
Maandag was het weer tijd voor een gewone stage dag. Er is die dag weinig bijzonders gebeurt. Lekker lesgeven, en smiddags aan school werken.
Normaal gesproken ga ik op maandag avond zwemmen, maar nu hadden we het plan veranderd. Silvana vroeg of we mee gingen naar Joga! Leek me best een keertje leuk! Dus wij met Silvana, Dorian, Geralda en Caroline naar de joga les. Maar meeeeen... Dat is niet mijn sport! Dat duurt allemaal zo ontzettend lang... Adem in.. Adem uit.. NEE! Zeg gewoon de volgende opdracht! Bah... Normaal duurt dit maar een uurtje, maar vandaag duurde het 2 uur. TWEE UUR! Niet normaal lang.. En dan kom ik terug, en heb ik niet eens het gevoel dat ik heb gesport. Volgende week maar weer gewoon zwemmen.
Dinsdag had ik vrij genomen van stage om hard aan mijn schoolverslagen te werken. En dit is ook echt gelukt. Om zeven uur stond de wekker zodat ik vanaf half negen vol aan de bak kon. En dit heb ik zeker benut. Zelfs na het avondeten ben ik nog verder aan het werk gegaan....
Woensdags was het weer eens feest! Aangekomen op de school waar ik voorlees ging de eerste groep weer niet door. De juf had het te druk. Ik mocht wel achterin de klas blijven zitten en een half uurtje meekijken in de les. Dat was ook wel erg leuk! Het is wel mooi om te zien hoe er hier wordt lesgegeven. Het mooiste vond ik de uitspraken van de juf. ‘Doe eens netjes schrijven voor de juf’, ‘doe eens recht zitten voor de juf’, ‘doe eens harder praten voor de juf’, ‘dat is niet goed geschreven voor de juf’. Aan het einde heb ik nog een spreekbeurt van een jongen mogen kijken over honkbal. Erg leuk om te zien, en je voelt dat gelijk weer die spanning die je zelf had voor een spreekbeurt.
Het tweede uur voorlezen ging wel door. Alle kinderen stonden te springen om mee te mogen. Helaas lukt het niet om met iedereen het lezen te oefenen. Ze vonden het erg jammer dat dit de laatste keer was dat wij zouden komen.
Op onze eigen school viel voor de verandering groep drie weer uit. Groep acht had nogsteeds toetsen waardoor we geen les mochten geven. Op naar de mac dan maar weer! Ijsje eten
De andere lessen gingen wel door en verliepen prima.
In de middag hadden we vergadering. Zo dichtbij als de mac zit is eigenlijk niet goed. Op het moment dat de vergadering startte overheerste de lucht van de mac. Vijf leraren hadden daar hun lunch gehaald. Inclusief een juf die zwaar overgewicht heeft en enorm veel gezondheidsproblemen......
De vergadering ging helaas in het papiaments voor het grootste deel. Ik probeerde het te snappen, maar lang niet alles is gelukt. Een beetje slaapverwekkend was het wel.
Na de vergadering was er nog een voetbaltraining buiten bezig voor groep acht. Dit is voor het toernooi van 24 mei. Hier ben ik nog blijven kijken want naar huis gaan had geen zin.
Ik moest Caroline ophalen van haar werk en vanuit daar zijn we een overheerlijke smoothie gaan drinken! Daar hadden we al een tijdje naar uitgekeken en lekker dat die was!
Donderdag was de laatste keer dat ik op donderdag les gaf op de Joan Maurits school. Het afronden is nu echt begonnen! Ik heb met de meeste klassen voetbal en trefbal gespeeld. Aan een aantal leerlingen kon je zien dat ze het jammer vonden dat het de laatste les was van mij. Ze kwamen nog even knuffelen aan het einde van de les. Sommige juffen vroegen ook of ik niet volgend jaar terug wou komen! Sterker nog, ook het schoolhoofd kwam even een praatje maken. Ze vroeg wat ik vanaf september ging doen. Ze vond het jammer te horen dat ik dan nog aan het werkzou zijn. Ze zei dat het makkelijk voor mij zou zijn hier een baan te vinden. Daarna gaf ze zelfs aan dat ze mij graag op deze school zou houden. Ik gaf aan dat de Javier al hadden, waarop ze zei dat hij ook wel ergens anders kon werken. Mooi compliment!
Later op de middag ben ik wat ziek geworden en heb ik vooral op bed gelegen tot de volgende dag..
De dag dat Kim op stage bezoek zou komen! Spannend..
Groep vijf ging als eerste echt waardeloos.. Ze deden iets totaal anders dan normaal, dat was ik totaal niet van ze gewend! Na wat bijsturing werd het gelukkig beter. Daarop volgde groep zes. Hier liepen de spanningen in het spel zo hoog op dat er leerlingen een time out kregen van mij om even af te koelen voor ze verder mochten spelen. Sportiviteit was vandaag ver te zoeken..
Dan toch eindelijk groep zeven! Lief klasje, leuke kinderen! En Kim zou komen! Maar dat duurde.. En duurde.. Les was al begonnen maar geen Kim te vinden. Ik pakte mijn telefoon om te kijken of ze iets had laten horen.. Nee.... Op het moment dat ik groep zeven naar de klas terug stuurde kwam Kim dan eindelijk aangelopen! Ik vroeg haar wat ze van de les vond, kon ze wel om lachen. Wat bleek, ze had een lekke band.
Hierna kwam alleen nog groep acht, maar die zou Jitse lesgeven. Toch wou Kim mij zien lesgeven, dus we hebben snel wat geimproviseerd. Jitse ging voetbal training geven, en er bleven 11 kinderen over die niet mee deden aan het voetbal toernooi. Met deze elf kinderen ben ik gaan volleyballen. Geheel uit de duim gezogen les. Prachtige les gedraaid! Kon echt niet beter! De kinderen waren echt schatjes. We hebben uiteindelijk gezamenlijk besloten welke vervolgspellen we gingen spelen. De beoordeling was dus ook alleen maag positief!! Echt heel happy mee!!
Uiteraard moet dat worden gevierd met een smoothie! Helaas wel in het voetbalstadion.. Deze middag moest ik voor de laatste keeer mee naar het meiden voetbal toernooi. Hierna was het over.
Zaterdag ochtend mocht ik weer optijd op.. Dag 6 deze week om voor school bezig te zijn! We hadden een bijeenkomst met alle Calo studenten. We moesten allemaal een stukje lesgeven zodat je kon zien hoe anderen les gaven. Vervolgens werd dit even kort nabesproken en was het tijd om naar huis te gaan. Helaas wel 4,5 uur later....
’s Middags moest ik eigenlijk moeilijk hard voor school aan het werk, maar ik had totaal geen energie en motievatie. Thuis kwam ik Caroline tegen die ook nergens zin in had. Uiteindelijk hebben we de matrassen naast elkaar gelegd waardoor er een loungebank werd gecreërd en we hebben filmmiddag gehouden! Perfecte middag besteding. Aan het einde van de dag toch nog maar even iets voor school gedaan.
’s Avonds zijn we naar een voetbal finale geweest. Twee van mijn klasgenoten en twee straat genoten speelden in deze finale mee. We vonden het daarom wel leuk om te gaan kijken. We hebben ons goed vermaakt met dingen die zowel op als naast het veld gebeurde. De voetbalwedstrijd hebben ze uiteindelijk met 4-1 verloren..
Zondag was het dan toch echt strijd dag. Terwijl iedereen lekker op het strand lag, geweldige foto’s aan het appen waren.. Zat ik binnen aan school te werken. Weinig bijzonders dus. Uiteindelijk had ik wel goed de smaak te pakken en ben ik tot 20.00 aan de slag geweest! Best knap van mezelf!
De laatste volle stage week begon! Aaaahh... Nu komt het echt spannend dichtbij allemaal. Maandag is overigens weinig bijzonders gebeurt. Althans.. Een groep drie die weer eens niet komt gymmen is voor mij ondertussen weinig bijzonders, terwijl dit in Nederland toch echt niet zou kunnen.
In de middag heb ik wat dingen moeten regelen voor Nick zijn verblijf hier eind volgende week (JAAA, dat klinkt nu zo ontzettend dichtbij!!). En... er kwamen twee nieuwe koelkasten!! EINDELIJK! Al vanaf dat ik naar Suriname toe ging zijn de koelkasten heel slecht. Steeds werden ze gemaakt en gingen ze weer kapot.. Maar nu kregen we twee gloednieuwe koelkasten!! SOO HAPPY!
In de avond heb ik de weg naar het zwembad maar weer eens gezocht. Dit werd opgemerkt door de coach. Hij stond al bijna op punt om een roujte beschrijving te sturen omdat hij me miste bij de trainingen. Opzich een best lekkere training gehad! Flink doorzwemmen, alleen wel net iets te veel rust. Zeker aan het einde. Toen stonden we vrij lang stil en moesten we nog even 100meter volluit. Daar dachten me kuiten na de rust anders over.. Jawel, kramp..
Gister was mijn laatste lesdag op de Joan Maurtis school. Ik heb bij alle klassen een speeltuin les gedaan. Oftewel, lekker kiezen waar je zin in hebt en dat ga je doen. Prachtige lessen. Nog veel gelachen en gespeeld met de kinderen. Het mooiste afscheid was toch wel groep drie. Deze kinderen verstaan mij niet zo goed omdat zij nog slecht nederlands spreken. Ik had in het Nederlands verteld dat ik weg ging. Later in de rij herhaalde de juf dat het mijn laatste les was en ineens zag ik allemaal zielige gezichtjes mijn kant op kijken! Ineens begon een meisje door de rij heen te rennen en kwam knuffelen, en voor ik het wist kwamen alle kinderen knuffelen!! Ze waren wel erg blij te horen dat ik donderdag nog bij de sportdag aanwezig ben.
In de middag ging ik opnieuw met de leuke groep zeven voetballen tegen de international school. In de tijd tussen de bel en de wedstrijd heb ik heerlijk zitten kletsen met juf Shirley. Echt een geweldig mens die ik niet gauw zou vergeten! Altijd leuke gesprekken met haar! Buiten waren de jongens in voorbespreking met een vader van een van de jongens. Die vader heeft ooit vrij hoog gevoetbald, zegt hij, dus ik liet hem lekker zijn gang gaan. Hij vond het geweldig!
Aangekomen bij het voetbalveld bleek de scheidsrechter ziek te zijn... Lastig! De coach van de international school had weinig zin in fluiten, en ik al helemaal niet. Uiteindelijk hebben we het op een dealtje gegooid. Hij de eerste helft, ik de tweede helft.... Toch best bijzonder moment! Voor het eerst dat ik een voetbalwedstrijd fluit! Gelukkig was het een vriendschappelijke wedstrijd, dan mag je nog fouten maken! Uiteindelijk heeft mijn team met 2-0 verloren, maar ze vonden het geweldig om hier weer te zijn en te mogen spelen tegen een andere school.
Vandaag had ik nog les op de Auxilliadora. Groep drie was nogsteeds niet aanwezig. Althans dat dacht ik. Ik was vroeg op school en zag dat de juf er weer niet was. Omdat ik van kwart voor acht tot kwart voor elf dan zou moeten wachten had ik het rooster omgegooid. Net toen ik bezig was met mijn eerste les kwam het schoolhoofd vragen hoelaat groep drie les had... Uhm.. Niet? Toch?
Jawel, ze had bedacht dat ze te vaak hadden gemist en dus ging zij persoonlijk alle kinderen bij elkaar sprokkelen. Wanneer de juf er niet is worden ze namelijk verdeeld over andere klassen.
Uiteindelijk dus toch een gewone lesdag gedraait.
De rest van de dag hard aan het werk geweest voor de sportdag die volgende week is.
Vanaf nu is het echt alleen nog maar afsluiten.. Heel raar! Morgen is de afsluitende sportdag op de Joan Maurits, vrijdag en maandag de laatste keer alle klassen van de Auxilliadora en woensdag de afsluitende sportdag op de Auxilliadora. Het is raar.. Het bessef dat ik over een week klaar ben.. Klaar met stage.. Klaar met school.. Klaar met een vast ritme.. En de hele toekomst voor mij open ligt waarin ik kan gaan en staan waar ik wil...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
