Het is over.. Nu écht!

JAAAAAA! Eindelijk!! Ineens kwam Nick rond kwart voor drie door de deuren heen en kon ik hem eindelijk weer knuffelen! Zo fijn!
Het was ook tijd om wat te lunchen. Renée was ook mee, zij vloog om zes uur weer terug naar Nederland. We hebben met z'n drieën nog op een terrasje gezeten tot het tijd was voor Renée om afscheid te nemen. En bijzonder moment! We hebben vele geweldige momenten samen gehad, bedankt daarvoor:)
Snel de auto in om door te crossen naar Caro haar stage. Nick heeft zich ondertussen met enige regelmaat verwonderd over onze prachtige auto. Nadat we ook Caroline hadden opgehaald konden we naar mijn kamer, wat nu onze kamer wordt. Spulletjes dumpen, drankje bij Miles om vervolgens lekker met z'n tweeën uit eten te gaan. Mooie locatie, lekker eten en vooral.. Weer samen eten!

De rest van de twee weken hebben we lekker vakantie gehouden. Kan ik per dag gaan benoemen, maar dan wordt het een ellendig lang verhaal. Voor mij voelt het wel als een vakantie in eigen land. Ik laat Nick de mooie plekjes van het eiland zien, en ondertussen zelf nog voor het laatst genieten van het eiland. We hebben vanalles gedaan. Gewandeld langs de kust, een groots windsurf evenement bezocht, dolfijnen gekeken bij het sea aquarium, rondgelopen door punda, het Spaanse water bezocht, buggy tour over het eiland, de grotten van hato bekeken, m'n scholen bezocht en niet te vergeten.. Gestrekt op verschillende mooie stranden gelegen!
We hebben ook genoten van de vele plekken waar je lekker kan eten. De toeter die om half zes bij Miles afging om te laten weten dat happy hour begint, en de danspasjes die met de voeten in het zand worden gemaakt.

In de laatste weken zijn wel wat bijzondere dingen gebeurt. Positie en negatief. Zo heeft een vriend van onze huisgenoten een ongeluk gehad. Hij heeft na het uitgaan iets heel doms gedaan waardoor hij met zijn hoofd op de stoep is beland. Op dat moment was hij nog bij kennis. On het ziekenhuis heeft hij een hersenbloeding gekregen en hebben ze hem in coma gebracht. Zijn ouders zijn overgevlogen maar hebben geen kans meer gehad hem te spreken. Twee maal toe hebben ze geprobeerd hem te ontwaken maar er was geen hersenactiviteit. Ze hebben daarom besloten alle behandeling te stoppen. Een heftige schok, voor onze hele straat. In huis was het erg stil, en ik wens onze huisgenoten veel sterkte! Elmar in het bijzonder, die in de nacht van het ongeluk zijn ouders en broertje heeft gebeld met het verschrikkelijke nieuws.

Zoals ik al zei, er waren ook positieve momenten. Ik ben samen met Nick nog even bij m'n leuke groep zeven geweest. Een super leuke ochtend. De klas was enorm onrustig door mijn aanwezigheid. Ze vonden het geweldig dat ik er weer was en vroegen wanneer ze weer gingen voetballen.. Helaas jongens! Ik heb nog een mooi kadootje gekregen met enorm lieve teksten!
Op de laatste avond kwam Silvana nog naar me toe om mij te bedanken voor dat ik haar op de eerste avond had geholpen met de telefoon. Ik weet niets meer van dit moment, maar ik vind het enorm mooi om te horen dat zon klein gebaar zoveel voor iemand kan betekenen. Dan vraag je je af waarom niet meer mensen zoiets doen? Met enkele minuten kun je iemand anders zo gelukkig maken, en dat doe ik dan graag!

Het afscheid nemen was niet overal even leuk. Ik heb genoten van mijn periode. De studenten die ik heb mogen ontmoeten en gezellige avonden mee heb gehad. De zwemmers van Sithoc, die steeds meer open stonden voor mij. Van de geweldige kinderen, de kleuters die me niet eens kende maar wel altijd kwamen knuffelen, de rot steken van de kinderen, het lachen met de kinderen, hun cultuur leren kennen.

Ik ben nu enkele dagen terug in Nederland, nog met een fikse jetlag. Het is weer koud, maar wel de vertrouwde omgeving. Allerlei beelden flitsen steeds door mijn hoofd van alles wat ik heb meegemaakt. Ik mis het, nu al! Of juist nu? Ik ben ontzetten dankbaar voor dit fantastische avontuur. Het is nu over, tijd voor iets nieuws!