Vrije tijd.. Wat is dat?

Het gebeurt niet vaak.. Maar woensdag ochtend had ik weinig zin om naar het voorlezen toe te gaan. Op moment dat ik ging rijden bleef het olie lampje bijna continu branden. Niet oke.. Dus ik durfde er niet al te ver meer mee te rijden. Daarom moesten we voor stage eerst nog langs de supermarkt om olie bij te halen. Hierdoor liepen we wat vertraging op. Caroline hebben we bijna een kwartier te laat afgezet op stage. Het verkeer stond overal enorm vast, dus wij zouden sowieso niet meer optijd komen op de school.. Jitse had ook weinig motievatie. Na zeer kort overleg leek het ons dan ook een beter idee om even een ijsje te halen in plaats van nog even te helpen met voorlezen. Perfect alternatief! Daarna zijn we doorgereden naar onze eigen stage die prima verliep.
Woensdag avond had JP voor ons gekookt. Kip uit de oven! Wauw, wat had ik dat gemist! Lekker kluiven aan een kip, jammie jammie!

Donderdag mocht ik weer naar Otrobanda. Altijd wat te beleven met Javier! Dit keer had het weer met de voetbal training van de meiden te maken. ’s Ochtends was hij even in de zaal, hij zou zo weer terug komen. En dat duurde.. En duurde.. Mij was gezegd dat hij om 11 uur voetbal training zou doen met de meiden. Prima. Ik pas mijn les wel aan zodat de meiden om 11 uur weg kunnen. Tijd tikte rustig weg.. 11 uur, mijn meiden naar buiten gestuurd, alle meiden van groep 6,7,8 op het schoolplein.. Maar geen Javier! Wat een verrassing! Uiteindelijk om 11.20 kwam hij aanrijden. Ik heb me weer verbaasd over zijn training.. Er zijn zo’n 30 meiden. Deze werden verdeeld in twee rijden. De voorste twee uit de rij kregen een bal en moesten overspelen met elkaar. Na zo’n 6 keer overspelen moesten ze proberen te scoren op het doel. Vervolgens werd de bal aan het volgende tweetal gegeven. Oftewel... Je staat tien minuten stil om nog geen minuut bezig te zijn!! Niet mijn stijl..
’s Middags besefte ik mij dat ik binnenkort 2,5 week vakantie heb, met zeer weinig te doen.. Daar zag ik best wel tegenop. Beetje googlen, beetje praten met mensen... Twijfelen.. Wel, niet, wel niet.. Geld... Mmm.. Denken... Suriname klink toch wel heel erg goed... Kriebels ontstaan... Mooi ticket gevonden... AAAAH..... Oké, nog één nachtje over slapen!
De avondtraining ging weer heerlijk! Voor het eerst sinds tijden half uur landtraining volgehouden en daarna 1,5 zwemmen. Ik kwam kapot thuis, ben snachts wakker geworden van de spierpijn, maar soms voelt spierpijn gewoon heerlijk!

Bijna weekend! Of nog niet.. Vrijdag was de stage dag niet heel bijzonder. Ik begin steeds meer in de cultuur in te burgeren en kan me daardoor over minder dingen verbazen.
Ik had het laatst met Caroline erover dat wanneer een man jou tegemoet passeerd ze hier heel goed zijn om iets te zeggen op moment dat ze jou gepasseerd zijn. Ze durven het niet recht in je gezicht. Ik vraag me dan af.. Wat heb je eraan?? Maargoed, dat zal ik niet begrijpen. Nou stond ik vrijdag in de supermarkt en zie ik in mijn ooghoek een jongen mij passeren en vervolgens ‘he dushi’. Dat is hier iets wat je wel tegen vrienden zegt. Dushi heeft verschillende vertalingen. Ik zucht alweer in mezelf en kijk opzij. Zie ik daar een jongen uit groep 7 van mijn stageschool staan! Echt heel schattig! Helemaal happy zwaaien! Dan kan je dag niet meer kapot!
Met mijn lunch op zak ging ik naar het SDK waar de meiden van de Joan Maurits moesten voetballen. Gok eens wie er te laat was?? Jawel! Javier! Hij zou er één uur zijn, het werd 13.50. Tien minuten voor begin van de wedstrijd. Twee teams moesten tegelijkertijd spelen, dus ik kreeg 13 spelers mee, waarvan drie wissels. Maar er mogen maar 9 spelers op het veld... Als jij het nog snapt... Ik niet! Kinderen boos op mij, want ik moet een vierde wissel kiezen. Ag, uiteindelijk best goed gekomen.
Onze school moest tegen de school van Jitse en Jorick. Heerlijk! Beide naast elkaar schreeuwend aan de zijlijn. Dat team van ons.. Een brok ellende. Maar ach, ze vinden het geweldig, dus vooral niet klagen! We hebben verloren met 4-2, maar ze zaten daarna nog lachend in de bus!
Bij thuiskomst ben ik direct achter de laptop gekropen... TICKET BOEKEEEEN! Ik had het besloten! Ik ga nog even weg naar Suriname! Ik heb er echt onwijs veel zin in! Ik ben hier nu, dus daar moet ik ook gebruik van maken! 20 tot en met 29 april ga ik naar Suriname... JEEEEEEJJJ!! Had ik al gezegd dat ik er enorm veel zin in heb??
Om de dag af te sluiten ben ik met mams en Erik gaan eten bij een restaurant met uitzicht op de pondjesbrug. We hebben ons verbaasd over hoeveel boten daar nog langs komen, en hoe groot die boten zijn!

Dat weekend.. Dat was het zaterdag ochtend nog niet. Ik mocht om half acht weer bij het SDK zijn voor een atletiek wedstrijd. Om 8 uur hadden we alles netjes klaar staan om te horen dat de eerste atleten om 9.10 zouden komen.... Zucht.. Erg jammer. Ik had me veel voorgesteld van de wedstrijd maar het viel enorm tegen. Tussen half 8 en 12 heb ik van 18 atleten hun sprong mogen opmeten..
Gelukkig was het daarna wel echt weekend!
Vandaag is ook de dag dat Nick 25 is geworden! Ik had samen met zijn moeder, Anja en Tavit een heel plan op gezet! Anja en Tavit zijn met Nick uit eten geweest. Op moment dat Nick thuis kwam zaten daar een paar goede vrienden van hem om zijn verjaardag te vieren! Ik was via skype ook nog aanwezig. Hij was behoorlijk verrast, missie gelukt!
’s Avonds ben ik uit eten geweest voor zijn verjaardag. We zijn opnieuw gaan eten op de plek waar ik de eerste avond met hem ga eten. Leek mij wel een mooie plek. Erg gezellige avond gehad.

Zondag was het vroeg opstaan. Om 5.45 stond de wekker zodat we om 6.15 in de auto konden zitten. Vandaag stond klein Curacao op het programma! Om kwart voor zeven zou de boot vertrekken. We hadden een mooi plekje boven op de boot veroverd. Op de heenweg vaarden we tegen de wind in, wat nogal wat schommeling opleverde. Tess en mam vonden dit niet helemaal geslaagd. Iets over de helft van de reis zijn ze naar beneden gelopen waar je iets minder last van de golven hebt. Boven heb ik met Caroline nog een wedstrijdje gedaan wie het langst kon blijven staan zonder steun. Nog een best pittige opgave! Ik denk dat we het beide niet langer dan 1 minuut vol hielden!
Aangekomen op klein Curacao kregen we een lekker ontbijt, en een kleine regenbui. Het gevolg van de regenbui: Een prachtige strakblauwe lucht, met een zacht windje erbij zodat je heerlijk kan verbranden! In de ochtend zijn we nog naar de vuurtoren gewandeld en twee scheepswrakken die er liggen. Om half één stond de heerlijke bbq lunch klaar. Echt een geweldige lunch!
Na de lunch ging ik even snorkelen en daarbij ben ik twee schildpadden tegen gekomen. We hebben de achtervolging ingezet om wat mooie foto’s ervan te maken. Na een tijdje was ik er klaar mee en ben ik weer gestrekt op een strandbed gaan liggen tot half vier. Het tijdstip om weer de boot op te gaan.
Op de boot terug kwam er even een besef momentje dat ik op de meest favoriete plek van mijn opa was, namelijk op de boot. En dat exact een jaar nadat hij is overleden. Dat maakte de dag wel even extra bijzonder. Hij vond het altijd geweldig als ik weer eens op pad ging, dus ik weet dat hij trots op mij zou zijn. De bootreis terug was een heel stuk relaxter dan heen. Rustige schommelingen, windje erbij.. Heerlijk!
’s Avonds was er in mijn buikje enkel plaats voor wat stokbrood. Onder het genot van een ondergaande zon was dit een mooie dag om op terug te kijken.

De volgende ochtend was het wel weer vroeg.... Op naar stage! Jitse was ziek, dus ik heb het eerste uur alleen wat opgeruimd en niet gesjouwd. Het regende ook, dat vinden de boeken ook niet leuk.
De lessen daarna liepen prima. Aan het einde van de pauze kwamen ma en Erik aan om de tweede helft mee te kijken met mijn lessen. De kinderen waren hierdoor wel wat onrustig, maar dat kan een keer gebeuren. De laatste groep, groep zeven, deed juist extra goed hun best. Ik had ze gezegd dat ik had verteld dat zij de beste klas van de school waren, en dat ze dit wel moesten laten zien. Dat hebben ze ook zeker gedaan!
In de middag mocht ik naar Fellis, de buitenschoolse opvang. Dit keer waren we met enorm veel begeleiders! Vier begeleiders op 16 kinderen. Echt absurt veel. Toch ben ik uit beleefdheid maar gebleven. Als het goed is ga ik volgende week met de oudere groep mee naar het strand om daar de sportactiviteiten te gaan doen. Daar zijn we dan met minder begeleiders.
In de avond kwamen ma en Erik nog kijken bij de zwemtraining. Al was de training niet zon groot succes. Na 40 minuten was ik er echt klaar mee. We moesten eigenlijk een kilometer benen zwemmen! Daar had ik niet zo veel zin in, en mijn benen al helemaaaaaal niet!

Dinsdag ochtend opweg naar stage zei ik tegen Caroline: ‘Ik hoop stiekem dat juf Esther weer ziek is, maar dat zal vast niet...’ Maaarrrr... Dat was ze dus wel! Ik was helemaal happy, opnieuw groep zeven niet! Maar toen kwam mijn schoolhoofd met het geniale idee dat zij wel met de groep zou komen. Dan wel pas om half twaalf, eerder had ze geen tijd. Helaas...
De ochtend met groep 3-4 ging lekker. Ze hebben hard gewerkt en goed hun best gedaan. Tussendoor heb ik nog voetbal training gedaan met de andere groep zeven. Daarmee ga ik volgende week naar de international school voor een eenmalige vriendschappelijke wedstrijd.
Half twaalf.. Ik was bezig met de zaal klaar te zetten voor groep zeven. Staat er een leerling van groep zeven naast mij met werkelijk het beste briefje ooit! ‘Juf José, Ik heb mensen op kantoor waardoor het voor mij niet mogelijk is om met groep 7L naar gymnastiek te komen. Arlène’ JEEEEEEJ!! Opnieuw geen groep zeven! Zaal afsluiten.. Onee toch niet! Er waren ineens drie mannen binnen die vanalles kwamen opmeten. Ze gaan de hele gymzaal renoveren en daarvoor waren ze nu aan het kijken wat er moest gebeuren. Erg leuk, want ze vroegen mij naar wat ik als advies gaf wat er allemaal moest gebeuren! Ik mocht aangeven wat voor vloer ik wou en of ik verder nog eissen had. Ik heb ze verteld dat ik stage liep maar het antwoord was dat ik er dan nog altijd meer vanaf zou weten dan zij!
In de middag was ik helemaal op. Het afgelopen weekend viel toch zwaarder dan gehoopt. Ik dacht even op bed te gaan liggen, maar dit werd uiteindelijk 2 uur slapen....
’s Avonds gingen we met een enorme groep uit eten omdat het de laatste avond was van Bas en Elise. Dit zijn buren aan de overkant, altijd enorm gezellig! Jammer dat ze weggaan, maar iedereen vertrekt een keer..

De nacht erop was ik enorm blij dat ik alvast wat uren had geslapen gister middag. De huisgenoten vonden het leuk om om 5 uur ’s nachts het hele reputoire van Guus Meeuwis te gaan zingen. En niet zachtjes... Neee.... Zucht.. Erg jammer.. Rond 5.30 was het eindelijk weer wat stiller in huis. Ik was klaarwakker, dus ben maar wat dingen voor school gaan doen. Om kwart over zes kwam Caroline langs mijn kamer en zag een basketbal liggen. Een en een is twee. Time to play basketball! In de keuken is niet alles heel gebleven: Huisgenoten, sorry voor de herrie! Of toch niet...? Nee, geen sorry!
De stage verliep verder goed. Halverwege de dag kwam het schoolhoofd bij mij wat ik volgende week woensdag ging doen. Ik zei dat ik het liefst wou lesgeven. Zij had toch eigenlijk liever van niet, dus vroeg vriendelijk doch dringend of ik niet beter thuis kon blijven... Okee.. Vooruit! Een dagje eerder vakantie kan geen kwaad!
’s Middags heb ik aan school gewerkt. Voordat ik Caroline ging ophalen wou ik nog even douchen. Net toen ik naar de douche liep kwam Elmar eraan.. Hij moest zo werken, dus ik liet hem eerst douchen. Vlak daarna hetzelfde met Sjors.. Alleen deed Sjors erg snel de deur weer open! Hij kwam met de melding dat de douche het niet deed. Niet handig! Hij moest ongedoucht naar zijn werk, en ik ongedoucht naar de ambasade van Suriname.. Deo douche dan maar! Op naar de douane! Daar aangekomen bleek deze alleen open te zijn tussen 9.00-14.00.. Ik denk dat ik daar ga werken! Later dus maar weer terug komen.

Donderdag was een normale stage dag. Ik ben hard aan het nadenken, maar er is echt weinig bijzonders gebeurd. Aan het einde van de dag heb ik nog een vergadering gehad voor de sportdag eind mei. Ik had verwacht dat dit enorm lang zou duren met weinig resultaat. Echter hebben ze me compleet verbaasd! In een uur tijd waren er activiteiten bekend en waar alles gegeven moest worden. Niet verkeerd! Dinsdag gaan we de rest afmaken als het goed is.
In de avond was het tijd voor zwemmen, de beste training ooit... NOT! We hebben altijd eerst half uur landtraining gevolgd door 1,5 uur zwemmen. Nu hadden ze het volgende als inzwemmen bedacht: 4x200 meter wisselslag volgorde... Oftelwel.. Starten met 200 VLINDER!! Heel bijzonder..
De laatste dag van de week was ik het eerste uur vrij. De bovenbouw ging naar de kerk toe voor een paasviering. Voor die tijd hadden ze op school nog een soort van bijeenkomst. Dit heb ik een tijdje aangezien. Het gaf mij kippenvel, negatief denk ik.. Ze zaten allemaal onder de overkapping waar Jitse normaal les geeft. Iedereen moest netjes rechtop op zijn stoel zitten. Zaten ze iets verkeerd werd er iets van gezegd. Met enige regelmaat moesten ze in koor iets opdreunen. Wel vaak hetzelfde kwam ik na verloop van tijd achter. Het was zo stil iedere keer tussendoor, ik vond het echt eng!
In de middag hadden de meiden van de Joan Maurits school weer voetbal toernooi. Normaal spelen ze dit 9 tegen 9. De tweede helft was er iemand ziek van de andere partij, dus werd het 9-8. We waren nog geen vijf minuten bezig of iemand van de andere partij ging heel hard onderuit. De kinderen hier helpen elkaar dan direct overeind, maar dat was dit keer niet zo’n goed idee. De leerling zakte direct weer in elkaar. Wij hebben direct geroepen, laten liggen! Jorick is erheen gegaan, het was een van zijn kinderen. Eerst heeft ze nog enkele minuten op het veld gelegen. Vervolgens heeft Jorick haar meegenomen naar de schaduw. Het heeft even geduurd maar uiteindelijk is ze uit zichzelf op gaan staan. Ze had enorm veel pijn aan haar staartbeen. Aan het einde van de wedstrijd liep ze voorzichtig iets. Daarna heb ik niets meer gehoord..
Dit resulteerde er wel in dat er 9-7 werd gespeeld. En nóg.. weet het team het te presteren om 3-0 te verliezen.......
’s Avonds zijn we met Tess, Renée, Caro, mams en Erik uit eten geweest. Het was de laatste avond voor ma en Erik. We hadden daarom een geweldig restaurantje uitgekozen. Onder het genot van een ondergaande zon hebben we kunnen genieten van het eerste drankje.
De avond hebben we afgesloten met een bezoekje bij Miles. Zij vierde hun 4 jarige bestaan. Er stond buiten een grote jazz band en de straat stond vol met mensen. Erg gezellig!

En toen kwam de dag.... Dat ik kon uitslapen!! Wauw, wat voelde dat goed. Voor het eerst hier dat ik tot kwart over 9 heb geslapen. Heerlijk! Tot kwart voor tien lekker in bed gelegen. Eind van de ochtend even Punda in geweest voor nieuwe slippers. De rest van de dag... Niets gedaan!